Afscheid nemen bestaat niet

reiziger
Het helpt niet te lopen: je moet op tijd vertrekken. Jean de La Fontaine (1621-1695)

“Ik heb slecht nieuws.” had Brrrr gezegd. “Overbuurjongen gaat verhuizen.” Ik reageerde geschokt.

“Hè?” kreet ik. “Waarom?”

“Hij en z’n vriendin…” (o ja, Overbuurjongen had ’n vriendin) “…wonen nu te klein wanneer ze kinderen willen.” zei Brrrr. Die verdomde natuurlijke neigingen vreten ruimte, dacht ik. “En nu hebben ze ’n woning aan de andere kant van ’t park.”

“Jullie verraders.” riep ik toen ik ze even later de volle verhuisdozen naar buiten zag slepen. Overbuurjongen lachte — hij dacht dat ik grapte. “En wie komt hier nu te wonen?” wilde ik weten. Overbuurjongen zette de doos op de grond.

“’n Jonge kunstenaar en z’n partner van de mode-academie.” zeidie.

“Mmm.” deed ik en dacht.

[“Misschien moeten we ze ’n kans geven.” zei ik tegen Brrrr. “Wie weet.”]

Standaard

2 gedachten over “Afscheid nemen bestaat niet

  1. Maarten schreef:

    De straat wordt steeds interessanter Amices. Nog ff en we staan in de voorlichtingsfolder van het integratiegebeuren en worden we opgenomen in de daaraan verbonden wandelroute (;-

    {Mowl: je bedoelt ’n tippelzone.}

Laat een reactie achter bij MaartenReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.