Mowl

“Ik moet hem opnieuw opstarten. Het licht zal dus even uitgaan.”

De machinist had ons gewaarschuwd toen hij door onze coupé liep naar een plek waarvan ik het bestaan niet kon vermoeden. Even later stopte de motor en werd het donker – precies zoals het ons was voorzegd. In alle stilte zaten een enkele medereiziger en ik te staren naar de regen die haar sporen trok over de ruiten. De lichtjes van de stad daarachter gaven het allemaal een bijna sacrale uitstraling. We stonden stil en gingen nergens heen en dat was goed.

Toen hoorden we dat de motor weer werd opgestart. Even later kwam de machinist weer terug door onze cabine. Hij opende de deur van de bok en wilde naar binnen gaan. Toen bedacht hij zich een moment en draaide om.

“Dit heeft wel iets, niet?” zei hij.

[Het klopte wat hij zei. We hadden even het nulpunt ervaren.]