Mowl

Tussen hoop en herinnering bloeit uw geluk. Carel Steven Adama van Scheltema (1877-1924)

De fietsenmaker belde op. Hij had nieuwe fietsen besteld en de diefstal van onze oude aan de verzekering doorgegeven.

“Ik heb goed en slecht nieuws.” zeidie aarzelend.

“Vertel.” zei ik.

“Die zwarte fiets was gewoon verzekerd.” zeidie. “Daar krijg je driekwart van de aanschafprijs voor terug.”

“En de oranje fiets?” Vroeg ik. ’t Was even stil aan de andere kant. Toen hoorde ik ‘m de keel schrapen.

“De verzekering van de oranje fiets was net afgelopen.” kwam ’t hoge woord d’ruit. “Vier dagen.”

“Wat hadden we voor de fietsen gekregen als we ze hadden ingeruild?” vroeg ik. De fietsenmaker noemde ’n bedrag. “Dus nu krijgen we meer?” constateerde ik. De man was even van z’n stuk gebracht.

“Tja.” zeidie. “Je kunt ’t ook positief bekijken.”

[Op zulke momenten ben ik best blij met mezelf. Dat ik zoiets bedenk!]