Zoals de waarheid te vinden is in het botsen der meningen, zo ligt schoonheid te grabbel in de botsing der stijlen.
Renate Rubinstein (1929-1990)
De laatste tijd heb ik iets nieuws. Zegt Brrrr. Ik graaf.
Als we in bed liggen en ik slaap (ik slaap meestal vrij vlot) gaan mijn voeten een nieuw, eigen leven leiden. Als de klauwen van een roofdier proberen ze een uitgang door het matras te graven. En al blijkt er geen doorkomen aan, met de koppigheid van een vrijheidsbelust beest gaan ze door. Graaf! Graaf! Brrrr wordt er maf van.
Ik niet. Ik bevind me gelukzalig in dromenland en heb geen idee van de ergernis die ik veroorzaak. Tot het Brrrr weer teveel wordt.
Pets!
“Wat nu weer?” schrik ik wakker.
“Je graaft.” is zijn uitleg.
Ik mag ook niets meer.
[“Wil jij een foto van mijn voeten maken?” heb ik hem gevraagd.
“Waarom?” wilde hij weten.
“Ter illustratie.” legde ik uit.
“Nee.”
Ik was even stil.
“Zo lelijk zijn ze niet.” Brrrr keek me aan. Hij gaf geen antwoord en dat zei genoeg.
Dus heb ik zelf het toestel maar ter hand genomen. Zeg nou zelf: ze mogen er best wezen. Toch?
Alleen graven ze.]
Plaats een reactie