Mowl

Fietsen in de stad is als eten met een kettingzaag: het gaat goed vooruit, maar het is levensgevaarlijk. Tom Lanoye (1958)

O ja, ik was bijna vergeten jullie aan mekaar voor te stellen: fiets, dit zijn m’n lezertjes — lezertjes, dit is m’n fiets.

Hij (deze fiets is ’n mannetje) heet Ameland, naar m’n favoriete eiland — dat was al ’n teken dat we voor mekaar bestemd waren. Hij is helemaal met de hand gemaakt en heeft ’n aantal speciale extra’s. ’t Fietslampje gaat bijvoorbeeld vanzelf branden als je fietst en ’t donkert. En wat dacht je van die mooie bak voorop? In ’t vervolg kan ik maar liefst twee volle dozen wijn vervoeren. En kijk nog es beter: jawel — Ameland heeft ’n heus accuutje. Hij is elektrisch. Met tien geruisloze versnellingen.

Ik ben nog nooit zo snel onderuit gegaan!

[Kan niet wachten tot ’t voorjaar is en ik d’r mee kan fietsen.]