Ik heb bijna overal mijn eigen routines voor, vertelde ik M. Wat ik als kind al had ontwikkeld (niet tussen de stoeptegels lopen!) heeft zich bij het ouder worden alleen maar versterkt. De regels en de regelmaat geven me de nodige houvast in dit toch al zo onzekere leven.
Alleen na elke douchebeurt doorbreek ik mijn zo zorgvuldig zelfgeschapen orde. Ik pak – zonder na te denken – een willekeurige handdoek, droog me – zonder na te denken – af en hang de natte lap daarna zomaar aan een toevallig haakje: zonder na te denken.
Met die daad van voor mij ongekende anarchie start de in de regel zo gestructureerde dag. Het is een mager lichtpuntje – en meer moet dat ook niet zijn.
M had me al die tijd aandachtig toegehoord.
“Ik heb altoos al zo’n goede band met autisten gehad.” zei ze.
[Uiteindelijk gaat het erom dat er iemand is die me begrijpt.]
Mowl 
Plaats een reactie