Het kan het weer geweest zijn. Of de samenstelling van de groep. Misschien het onderwerp van de cursus. Hoe dan ook – E en ik waren heel puberaal aan het geiten, waarschijnlijk tot ergernis van de medecursisten en de cursusleider. Ons puberale gedrag liet zich er echter niet door tegenhouden.
“O, wat is het hier toch leuker dan vorige week.” zei E op een gegeven moment, toen ze de tranen van het lachen uit haar ogen wreef.
“Wat was er vorige week dan?” vroeg ik.
“Een andere groep.” verklaarde E. “Andere mensen. Heel serieus.” Ze pakte een lijstje uit haar tas.
“Kijk,” zei ze, “Deze mensen.”
Ik bekeek de namen. Een aantal kende ik.
“Jan.” zei ik, terwijl ik zijn naam aanwees.
“Die nicht uit Amsterdam.” zei E. We keken mekaar aan en rolden over de vloer van het lachen. De cursusleider deed of hij niks merkte.
“O kijk,” zei ik even later, “Fred.”
“Ook zo’n mietje!” kirde E. Ze keek me aan, klaar om in bulderen uit te barsten.
Ineens kreeg ik een wat vreemd gevoel.
“Wat?” vroeg ik.
E deed haar hand omhoog en wuifde vanuit de pols.
“Een mietje. Een halfzachte.” zei ze. Ik knikte.
“Net als ik dus.” zei ik.
“Wha…” Het hoofd van E werd spoorslags vuurrood.
“Je hoofd wordt rood.” zei ik.
“Wha…”
[Gelukkig was de sfeer niet echt bedorven. Ik was ook niet echt boos. Eerder verbaasd dat ik voor een hetero was aangezien.
Nou goed – ik was een beetje boos.]
Mowl 
Plaats een reactie