Mowl

“Ik ben de enigste van de groep die niet met iedereen naar bed is geweest.” zei de vrouw aan de andere kant van het gangpad. “Mag ik dat stukje ei?” Het meisje tegenover haar gaf werktuiglijk haar broodje gezond aan de vrouw. “En Wouter weet dat.” zei de vrouw terwijl ze een plakje ei er tussen uit haalde. “Alsjeblieft.” zei ze als ze het meisje tegenover haar het broodje teruggaf. Die nam er meteen een hap van. De vrouw wreef intussen over haar tanden. “Wouter is erg lekker.” knikte ze aanmerkelijk. “Ik zou zo voor hem kunnen vallen.” Ze zuchtte. “O.” deed ze smachtend. “Wouter kan ik best hebben.” Weer knikte ze – maar nu langzamer. Dan staarde ze uit het raam. “Jammer dat hij pas twintig is.”

Het meisje tegenover haar liet een boer.

[Twintig is een prima leeftijd, had ik kunnen zeggen. Maar ik wilde me nergens mee bemoeien.]