 |
|
De boot zette zich zacht af van de kade. Voorzichtig verend voeren we de mist in. ’t Eiland wist ik achter ons; ’t zou weldra uit zicht verdwijnen.
Hoe symbolisch, dacht ik. En waar we heen gaan is nu nog nevelig en zal pas duidelijk worden wanneer we aangekomen zijn.
Blij met deze gelijkenis at ik van ’n puntje en zoog ik aan m’n rietje.
“Ik ga even ’t dek op.” zei Brrrr. “Ga je mee?” Ik schudde m’n hoofd.
“Nee, ga jij maar alleen.” zei ik. “Ik blijf nog even hier genieten.” Brrrr pakte z’n fototoestel en liep weg. Zoals gebruikelijk draaide die zich voordat ie bij de deur verdween nog ’n paar keer om. Hij zwaaide. Ik zwaaide terug.
Wat ’n kanjer, dacht ik. Wat heb ik toch met ‘m geboft.
[En zo genoot ik verder, op ’t snijpunt van gisteren en morgen.]
Mowl 
Plaats een reactie