Mowl

Het vervelendste van je verleden is dat de anderen het niet kunnen vergeten. O.A. Battista (1917-1995)

Brrrr gaat de badkamer in. En meteen weer uit.

“Stom.” zegt ie. “Wil ik m’n zakdoekje in de badkamer gooien.” Hij opent de wasmand en deponeert daar ’t doekje in. Ik grinnik.

“Had ik ook laatst.” zeg ik. “Ik had haargel in m’n handen en smeerde ’t op m’n gezicht. Voelde wel lekker strak.”

“En ik wilde kortgeleden wegfietsen zonder accu.” riposteert Brrrr.

“En ik stond pas voor de deur van m’n werk te wachten terwijl ie al lang open was.” overtref ik ‘m. Brrrr wordt enthousiast.

“En ik… en ik…” begint ie, maar d’r komt niks. Hij valt stil. We zwijgen samen.

“Wat we eigenlijk willen zeggen,” doorbreek ik de stilte, “is dat we allebei hartstikke seniel aan ’t worden zijn.”

“Wie?” vraagt Brrrr.

[Maar ’t is wel zo. Vorderende leeftijd schaadt ’t brein.]