Mowl

Als iedereen zijn vuile was binnenhoudt, hoe kunnen we dan ooit propere was hebben? Joseph Vantorre (1931-1998)

We hebben ’n wasmachine die communiceert. Zodra ze — ’n wasmachine is natuurlijk vrouwelijk — klaar is, speelt ze ’n vrolijk melodietje, waardoor de wasmachinist weet dat ’t zover is.

Jelui gaat daar zeker en vast schande van spreken, maar ’t was ditmaal voor ’t eerst in zeventien jaar dat ik de was moest doen. In die periode zijn we ook nog es van machine gewisseld, dus wat nu volgt kan me niet helemaal kwalijk worden genomen.

Afijn, de machine riedelde ’t deuntje en ik liep naar de kelder. Daar opende ik de deur.

Dat wil zeggen: ik deed ’n poging daartoe — maar ’t ding weigerde te scharnieren. Ik draaide aan ’n knop en duwde d’r enkele in, waardoor de wasbeurt weer overnieuw begon.

[Ik had gewoon ’n minuut moeten wachten, leerde Brrrr aan de telefoon.]