Mowl

Mooie mensen maken hun eigen wetten. Tennessee Williams (1911-1983)

De vader van collega E heeft ’n hersentumor. E is dan ook vaak in ’t ziekenhuis te vinden. Ik was blij dat ie toch nog op m’n afscheid was.

Mooie woorden, bloemen en cadeaus — zo gaat dat. En natuurlijk iets dat door de collega’s was samengesteld: ’n ringband met persoonlijke boodschappen en favoriete recepten. Toen ’t wat rustiger was bladerde ik d’r even door.

“Hé,” zei ik, “da’s van jou.” E had ook ’n tekst geschreven. “Leuk.”

“Aan de andere kant is ’t recept.” zeidie. Ik draaide ’t steekmapje om. ’n Handgeschreven recept voor oliebollen.

“Leuk.” zei ik. Maar ik zag dat d’r meer was dan dit alleen.

“De beste van Oosterbeek.” zeidie. “Letterlijk van de hand van m’n vader.” Hij klonk bewogen. “Niemand kent ’t recept. Dit is ’t origineel.”

[Nooit eerder kreeg ik ’t koud van ’n beschreven velletje papier.]