Mowl

Wij hebben geen flauw idee hoe groot het krediet is dat kinderen ons geven, en hoe snel men dat verspeelt. Heinrich Böll (1917-1985)

Collega C heeft een auto-ongeluk gehad. Met kneuzingen, schrik en pijn is ze d’r vanaf gekomen. Maar dat was de medische conclusie nadat ze uit haar totaal verwrongen blik was gesneden. De situatie zag er ernstig genoeg uit om haar in eerste instantie naar een ziekenhuis te vervoeren.

De familie werd gewaarschuwd. De leden snelden zich geschrokken naar het hospitaal. Daar lag C, met de ogen dicht, haar pijn te verbijten. Haar dochter pakte haar hand.

“Mam?” zei ze. Haar moeder opende de ogen. Ze kreunde.

“Heb je nog aan die vijftig euro gedacht die je mee zou nemen?”

C sperde haar ogen wijd open.

“Ja.” snauwde ze, “Maar de ambulance wilde niet bij een pin-automaat stoppen.”
De dochter liet verontwaardigd de hand los.

“Ja, nou!”

[Kinderen van een bepaalde leeftijd – gelukkig heb ik katten.]