Mowl

Ik voelde me goed en stoer en vrij. Het zou iets met de hormonen te maken kunnen hebben of de constellatie van de sterren. Welnu.

Met de fiets aan de hand liep ik door het laatste stukje van de winkelstraat. Een groepje jongens liep voor me. Jongens die van zichzelf al goed en stoer en vrij waren. Ik zou ze wel eens wat laten zien.

Ik zette mijn linkervoet op de linkertrapper. Die verticaal bleek te staan, maar die wel horizontaal zou gaan, zodra ik mijn andere been over de bagagedrager had gezwaaid. Dacht ik.

Mis.

In plaats van soepel bewondering te oogsten begon ik onhandig te manoeuvreren. De trapper wilde niet plat en de zool van mijn schoen was te glad. Mijn voet gleed er vanaf. Met flink wat misbaar bleef ik nog net overeind. De jongens draaiden zich verbaasd geamuseerd om.

[Ineens was ik stukken minder goed en stoer en vrij.]