Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Vast

courgette

Gebed en vasten geven ons een zuiver hart.
Moeder Teresa (1910-1997)

Collega M kwam binnengelopen.

“Willen jullie wat drinken?” vroeg ze terwijl ze passeerde. Ik schudde mijn hoofd – ik had net espresso gehaald.

Ze verdween naar de pantry en kwam even later terug met een kop thee. Voor haarzelf. Ik fronste m’n wenkbrauwen.

“He, wacht es even.” zei ik, “Doe jij niet aan de ramadan?”

M schudde haar hoofd.

“Ik ben ongesteld.” verklaarde ze.

Ik knikte.

“Goeie timing.” waardeerde ik.

M grijnsde.

“Beter dan niet-ongesteld worden.” zei ze.

[Daar moest ik even over nadenken. Toen begreep ik het. Denk ik.]

  1. Collega M heeft een prettig wereldbeeld.

    {Mowl: voor een vrouw, bedoel je?}

  2. Het leven is wat je er zelf van maakt. Fijn dat ze er zo nuchter onder blijft.

    {Mowl: tuurlijk is ze nuchter. ’t Is toch ramadan?}

  3. Weet je wel zeker dat je het begrepen hebt?? Misschien zijn er toch wat dieperliggende thema’s en gevoelens aangesneden…

    {Mowl: zou je denken?}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag