Mowl

Misprijzend werd er naar de schoenen gewezen.

“Evert, jongen, hoe heb je dat kunnen doen?”

De aangesprokene keek verwonderd naar beneden en toen weer op.

“Je hebt ze gepoetst, jongen!” volgde de nadere toelichting van het vergrijp. “Dat is zó niet des Leo’s.”

[’t Afscheid van Leo was gedenkwaardig. Met een rokertje of wat en meer dan genoeg eten en drinken waren we het er snel over eens dat zijn leven een aaneenschakeling van memorabele momenten was geweest waarvan wij niet dan met gepaste trots kunnen getuigen. We gaan hem missen. Zoveel is zeker. Punt.]