Mowl

Met reclame maak je naam, en dan maak je met de naam reclame. Peter Sirius (1858-1913)

’n Uur voordat ie voor de allerlaatste keer naar z’n werk moest, kreeg ik ’t benauwd.

“Dit is je laatste vrije uur.” zei ik met gevoel voor dramatiek. “Vanaf nu zul je nooit meer vrij zijn.”

“Juist wel.” zei Brrrr. “Alle dagen alleen nog maar voor mezelf werken. Heerlijk. m’n droom komt uit.”

Ikzelf — de neuroot die ’t liefst alles geregeld wil hebben en de toekomst onder controle weet — moest ‘m ondanks m’n natuur gelijk geven. Ons leven wordt straks ondersteboven gezet, zonder garantie of zekerheid.

“De meeste mensen dromen d’r alleen maar over.” zei Brrrr. “En op ’n dag komen ze tot de ontdekking dat ’t ’n droom is gebleven.” Ik kon ’n diepe zucht niet helpen.

“En dit is nog maar m’n eerste winkel.” zeidie.

[De eerste? M’n hemel, wat istie van plan?]