Mowl

“Niet kijken.” siste Brrrr op ’n manier dat ik meteen omdraaide. “Niet doen, zeg ik toch!” snerpte die voor ik wat had kunnen zien. Ik zat meteen weer recht.

“Wat is ‘r dan?” zei ik. “Ik heb niks bijzonders gezien.”

“Dat vrouwtje daar — niet kijken!” Brrrr loerde over m’n schouder naar iets bijzonders. Ik was razend nieuwsgierig, maar wist me tegen alle natuurwetten in te beheersen. “Dat vrouwtje daar gaat alle stapels oud papier langs en haalt ‘r de kranten tussenuit.” Hij keek bijna ademloos naar ’t tafereel achter m’n rug. “En die stopt ze dan in ’n plastic tas.” Onopvallend —  nou ja, voor zover dat gaat — waagde ik om te kijken. Daar zag ik inderdaad ’n vrouw kranten uit ’t oude papier in d’r draagtas stoppen.

“Triest wanneer mensen alles meenemen als ’t gratis is.” hoofdschudde ik.

[Brrrr leek wat te willen zeggen, maar deed dat toch maar niet.]