|
In de trein ontmoette ik collega L. We waren samen onderweg van A naar Z. Wie niet?
Na even over van alles en nog wat te hebben gekout viel het gesprek even stil.
“Ik heb m’n brood thuis laten liggen.” liet L zich ontvallen. Voor ik het wist had ik mijn eigen lunchpakket gepakt en hield het omhoog.
“Wil je misschien wat van mijn brood?” bood ik aan. “Zelfgebakken van biologische granen en belegd met evenzo biologische pindakaas.”
“Heel graag, dankjewel.” zei L terwijl ze het hele pakketje aanpakte.
Ik raakte even in de war. Het was niet de bedoeling geweest dat ze al mijn brood zou nemen. Maar ja, ik was blijkbaar niet specifiek genoeg geweest. Eigen schuld. Ik zei er dus maar niks op.
[“Het was wel machtig, hoor!” verklaarde L toen ik later informeerde of het gesmaakt had.]
Plaats een reactie