|
Het is geen grote bekentenis, maar het feit dat ik er nog geen woord aan besteed heb, zou je haast doen vermoeden dat ik me ervoor schaam. Maar niets is minder waar: ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik zaterdagochtend om negen uur bij de boekhandel mijn gereserveerde exemplaar van de nieuwste avonturen van Harry Potter heb afgehaald.
Het is dat we visite kregen, op zondag. En dat ik gisteren moest werken (wie verzint zoiets? Iedereen moet verplicht verlof krijgen op de dagen na de verschijning van JK Rowlings jongste) – vandaar dat ik pas op bladzijde 152 ben. Maar de woorden trekken, het verhaal schreeuwt.
Ik lees een beetje raar. Ik begin altijd achterin. Dan pik ik er een paar belangrijke fragmenten uit en werk me zo door naar het begin van het verhaal. Voorzien van een paar zinneprikkelende scènes kan ik dan starten.
[Zo dadelijk mag ik weer een eind met de trein. Het boek zit al in de tas. Hopelijk hebben we vertraging.]
Plaats een reactie