 |
|
Vandaag wordt mijn oom begraven. Gisterenavond hielden we een wake.
Hatikva klonk toen we binnenliepen – De Hoop. Er werden mooie woorden gezegd, gebeden uitgesproken, liederen gezongen.
Toen werden de neven en de nicht (geen grapje) uitgenodigd om de zeven kaarsen van de menora aan te steken. Zwijgend namen we daarna weer plaats.
Het was even stil. Toen stootte mijn moeder me aan.
“Jouw kaarsjes branden het mooiste.” fluisterde ze.
Ik glimlachte.
‘Allicht’, dacht ik.
[Met een begrafenis begraaf je een klompje cellen. Geen herinnering, geen rouw, geen verdriet. Met deze gedachte besluit ik de verslaggeving rondom een overlijden.]
Mowl 
Plaats een reactie