|
Een heilig man zal ik nooit worden. Ik zit vol met teveel banaliteiten en onjuiste gedachten om ooit een Rechtvaardige te kunnen worden genoemd. Ik constateerde dit gegeven weer eens, toen ik gisteren door de supermarkt een man zag reiken naar een schap dat kennelijk te hoog voor hem was. Dit werd voornamelijk veroorzaakt door ’s mans veel te korte beentjes. Hij kon er nog wel mee uitstappen uit zijn rolstoel, maar aan hoogte won hij daarbij slechts weinig. In plaats van dat ik de hulpbehoevende ondersteuning bood, wierp ik een blik in zijn boodschappenmandje. Ik kon een korte grinnik niet onderdrukken en haastte me naar Brrrr."Heb je die meneer gezien met die beentjes?" ginnegapte ik naar mijn lief. (Ik heb je al gezegd dat dit verhaal getuigt van mijn onwaardigheid.) Brrrr, die ook wel aanvoelde waar het heen ging, knikte aarzelend. "Weet je wat ie in zijn mandje heeft?" Brrrr schudde zijn hoofd. "Bokkenpootjes!" [Brrrr wendde zich gegeneerd af. Terecht. En nu, terwijl ik dit opschrijf, kan ik een blos van schaamte nauwelijks onderdrukken. Al vind ik wel dat die man deze hilariteit over zich heeft afgeroepen. Toch moest ik meer fatsoen hebben. Zullen we dit dan maar beschouwen als een biecht? Geven jullie mij de absolutie?]
Plaats een reactie