Mowl

D’r zaten twee meisjes op de stoep van m’n voordeur. Ze leken me niet op te merken. Ik kuchte. De meisjes keken op. Ik liet de huissleutel zien.

“Ik wil graag naar binnen.” zei ik. Eén meisje stond op, zodat ik de sleutel in ’t slot kon steken.

“’n Mooi huis, meneer.” zei ’t meisje dat was blijven zitten. Ik humde maar wat.

“Is ’t ’n duur huis, meneer?” vroeg ze door. Ik bleef, met de deur halfopen, staan. Zo keek ik de lange gang in. In ’n ogenblik flitste ’t laatste jaar door me heen. Dan draaide ik me om en keek ’t meisje aan. Ik probeerde iets van ’n glimlach te forceren.

“De prijs is veel te hoog geweest.” zei ik zacht. De meisjes keken mekaar vragend aan toen ik de deur achter me dicht deed.