|
11 januari 2006. Een memorabele dag. Het was de laatste dag van kerstmis. Althans bij Mowl.
Ondanks eerdere suggesties was het er nog niet van gekomen: de boom stond nog steeds pontificaal een groot deel van de eetkamer in te nemen.
“Hij gaat vandaag weg.” gromde ik en voegde de daad bij het woord.
“Mooi zo.” zei Brrrr, ook niet wars van aanmoedigingen. “Ik ga douchen.”
Zo stond ik even later de tulpen uit de takken te plukken en het lichtnet van de boom te rapen. Dit keer bleven de lampjes – schijnbaar – intact.
De boom werd uit elkaar gehaald (want kunst) en de onderdelen in de doos opgeborgen. Wat bleef was een grote kale plek, schuin achter de eettafel.
“Leeg, hoor.” constateerde Brrrr toen ie na een veilige periode weer een kijkje durfde te nemen. Andermaal gromde ik.
“Maar wel fijn dat het is opgeruimd.” haastte hij me te paaien.
[Nog elf maanden. Ietsje minder nog. Dan kan de hele santekraam weer voor de dag worden gehaald. En de mens zou een intelligente levensvorm zijn?]
Plaats een reactie