Mowl

Misschien had ik d’r ’n te romantische voorstelling van gemaakt, maar toen ik de ring in de hand van de man legde, gebeurde d’r niks. Geen steek door m’n hart, geen scheur in m’n ziel. Alleen ’n ring in ’n hand gelegd. Meer niet.

De man bestudeerde de ring en woog ‘t. Dan tikte die wat toetsen in van ’n rekenmachine. ’t Resultaat in ’t schermpje liet ie aan me zien. Vragend keek ie me aan. Ik knikte.

De man glimlachte en riep iemand. ’n Jongere man die vanuit ’n onzichtbare ruimte tevoorschijn kwam met enkele bankbiljetten. Zelf haalde de man nog ’n enkele euromunt uit de la. Dan duwde die ’t hele bedrag naar mijn kant van de toonbank. Ik pakte ’t op en stopte ’t weg.

“Bedankt.” zei ik en vertrok.

Meer niet.

Niet meer.