 |
|
Soms denk ik wel eens dat we allemaal bij de neus worden genomen.
De wereld bestaat gewoon niet. De tijd en de ruimte bestaan gewoon niet. Feitelijk gesproken bestaan jullie ook niet. Ik droom gewoon alles bij mekaar.
En wie ben ik? Geen flauw idee. Een gevallen engel, wordt gefluisterd. Gevangen en veroordeeld tot de illusie van een kortdurend bestaan. De genoegens van die waan houden mij gevangen. De zintuigen die ik droom verschaffen mij genot en voorkomen mijn wens om aan het gekooide bestaan te ontsnappen.
De ware bevrijding komt door afstand te doen van bezit en materie. Contemplatie en onthechting zijn de sleutelwoorden om mijn ketenen te breken.
Geen seks meer, dus. Of lekker eten en drinken. Of geld met bakken tegelijk uitgeven. Armoede is de ware rijkdom.
[Dat lijkt me een goed uitgangspunt voor mijn volgend leven. Voor dit leven is het toch al te laat.]
Mowl 
Plaats een reactie