Mowl

“Ik heb een andere jas aangedaan.” verontschuldigde ik me. “Vanwege het weer.” Het meisje zweeg glimlachend terwijl ik bleef zoeken. Dat had ze vast geleerd op de balie-school.

“Wat is uw naam?” vroeg ze toen het leek alsof ik niks zou vinden. Ik vertelde hoe ik heette. Op dat moment vond ik het afhaalbewijs in een zak waar ik al eerder had gevoeld.

“Ik heb het!” zei ik. Ik overlegde haar de gevouwen brief waarmee ik kon laten zien dat ik echt mezelf was. Het meisje tikte wat in en overhandigde me een plastic kaartje.

“Alstublieft.” zei ze. Ik keek wie ik ook weer was.

“Je hebt al zolang geprobeerd alles te vergeten.” zei de kaart, “Nu wordt het tijd je te gaan herinneren.”