 |
|
Over buitenlanders gesproken: er stonden er gisteren twee achter me, in de rij bij de supermarkt. Het waren Italianen, hoorde ik. Een jongen en een meisje, zag ik vanuit mijn ooghoek.
Verliefd, ook nog eens. Dat wist ik, want ze konden niet van elkaar afblijven. Zij, met sluik, kastanjebruin haar, streek haar vingers door zijn donkere krullen. Hij boog zich voorover en fluisterde iets in haar oor. Zij glimlachte en verborg haar gezicht tegen zijn schouder. Bloosde ze?
De betovering werd verbroken toen hij de inhoud van zijn winkelwagentje op de kassaband legde: twee pizza’s.
Diepvries.
Van het huismerk.
[Soms kun je ook te geïntegreerd raken. Waarom horen we daar nou nooit iemand over?]
Mowl 
Plaats een reactie