Mowl

Het genie wijst de weg, het talent bewandelt hem. Marie von Ebner-Eschenbach (1830-1916)

Zus is een trendvolger.

Het duidelijkst is dat naar Pim toe. Als die ergens ligt te slapen – en dat kan ie goed, ergens slapen – kijkt zij naar hem en weten wij al hoe laat het is.

Zus denkt (als zij denkt; we vullen dat voor het gemak zelf maar in): ‘Wat ligt Pim daar lekker – dat wil ik ook’. En dan sluipt zij naar Pim en gaat op hem liggen. Of zitten, net wat het makkelijkst is.

Pim doet in het begin of ie niks in de gaten heeft. Maar wanneer ie echt zuurstofgebrek begint te krijgen, wurmt ie zich onder zijn tante (we vinden het leuk om de dieren een soort van familierelatie te geven – Zus is niet echt de tante van Pim, hoor) uit en neemt de kuierlatten. En Zus heeft wat ze wilde.

Genieten doet ze er maar even van, want Pim heeft intussen een ander plekje gevonden. En daar gaat ie lekker liggen. Zus kijkt ernaar en wij weten hoe laat het is.

[Dat – en wanneer komt het eten nou? – zijn zo’n beetje de grootste problemen in de wereld van Zus. Pim wil vooral slapen.]