Ik moet meer foto’s durven maken! Ik moet meer foto’s durven maken! Ik moet meer foto’s durven maken!
Ik bleef deze zinnen maar herhalen, gisteren in de lounge van het Utrechtse hotel.
Zojuist was de laatste van een twintigtal gigantische mannen gepasseerd, elk zeker twee meter hoog en bekant ook zo breed. Gekleed in een wit t-shirt en een joggingbroek, waar de spieren zowat uit kwamen gebarst.
Met open mond had ik ze aanschouwd. Eén van de mannen vond het vermakelijk, glimlachte en zei: “Hi.”
Amerikanen waren het. Natuurlijk. Ik heb nog nooit een polderjongen op Brinta tot zulke afmetingen zien groeien.
“Ha-hallo.” bracht ik uit. Ik weet altijd een figuur te slaan. Maar ik geloof niet dat iemand het heeft kunnen verstaan. Mijn open mond, weet je wel.
En toen dacht ik dat van die foto’s. Oja, ik had mijn toestel bij me – ik heb het altoos bij me. Maar ik dorst niet. Ik zou maar zo’n man over me heen hebben gekregen.
Aan de andere kant: ik zou maar zo’n man over me heen hebben gekregen!
[Dus moet je het doen met een foto vanaf de twintigste verdieping van dat hotel. Ook een hoogtepunt.]
Plaats een reactie