|
Mijn hoofd klopt, mijn botten doen pijn, mijn keel raakt schor van de droge, vastzittende hoestbuien. Ik ben ziek.
Heerlijk.
Het betekent de hele dag in bed liggen, verzorgd worden, overladen met warmte en liefde.
Brrrr rent zich de benen uit het lijf om het mij aan niets te laten ontbreken – want zo is hij in werkelijkheid (je geloofde toch niet wat ik gisteren over hem geschreven heb? Nooit zomaar klakkeloos alles aannemen, hoor. Zelfs niet wat je op Mowl leest).
Nu maar hopen dat het geen vogelgriep is.
[Zo. En dan mag je me nu beterschap wensen. Denk erom: wees vooral zo slijmerig als je maar zijn kunt. Dat stel ik op prijs. Uche.]
Plaats een reactie