|
Ik heb het nog even stilgehouden, want ik wilde eerst zeker weten dat het zou beklijven. Maar vandaag kan ik dan toch – met een zekere fierheid – melden: Zusje is door het kattenluikje gegaan. Jawel. Hang uit, de vlag!
Het gebeurde allemaal op zijn zussiaans: stiekem en bijna achteloos. Brrrr hoorde een zacht geklepper van het luikje en dacht: ‘Hé, Pim.’ En meteen daarop: ‘Maar Pim is toch al binnen?’
En toen zette Brrrr een stapje naar achteren en keek naar links – daar lag Pim, zoals verwacht, op de bank. In diepe slaap.
Brrrrs hoofd draaide naar rechts – waar Zusje kwam aangekuierd. Niets in haar houding verried dat er iets speciaals was gebeurd. Het leek allemaal zo normaal, dat Brrrr eraan begon te twijfelen of ie inderdaad het luikje had horen klepperen.
Maar het was dat moment, dat we allebei besloten tot verhoogde waakzaamheid. En na nog een aantal twijfelgevalletjes was het dan kortgeleden echt duidelijk: na bijna vijf jaar had ook onze tweede poes door hoe Mowl te verlaten en – zeker zo belangrijk – binnen te treden.
We hielden mekaar vast en waren een moment geroerd.
[Pim is minder enthousiast. Tot dan toe betekende het weglopen van Tante Zus dat ie de rest van de avond al onze onverdeelde aandacht kon opeisen. Nu is ie zijn monopolie-positie kwijt. Hij kijkt dan ook heel vals naar Zusje. En slaapt dan verder.]
Plaats een reactie