Mowl

Nochtans werd ik niet moede U te loven. Want onbegrijpelijk groot zijn al Uw werken. Gij, die het wezen gemaakt hebt dat van achteren een kut en van voren een staart heeft. Gerard Reve (1923-2006)

Kan ik het hierbij laten? Eén korte, bijna terloopse opmerking over de dood van Gerard Reve? Was die ene bijzin de enkele respectbetuiging? Dan ken je me niet.

Je hebt Barbra Streisand, aan de ene kant, en Maria Callas. En dan ook nog Gerard Reve aan de andere zijde.

Nu hij gestorven is, voel ik me net prins Charles aan het te lang uitgestelde sterfbed van zijn moeder. Bedroefd maar opgelucht. Het werd tijd. Eindelijk zal de toekomst zich openbaren. Het onvermijdelijke en lang aangekondigde lot zal zich voltrekken.

Verwacht geen violet van mij, of dood. De nobelprijs is wat ik nastreef. Niets meer of minder.

[Nu zijn er twee dingen mogelijk: er gebeurt wat ik voorzie en ik zal geroemd worden om mijn scherpzinnige visie. Of er geschiedt niks van dat alles en de voorgaande woorden zullen domweg vergeten worden. Ik zit altijd goed.]