Mowl

Er is een voorkeur en de rest valt weg. Tweede keus bestaat niet. Muriel Rukeyser (1913-1980)

“Pasen gaat steeds meer op kerstmis lijken.” hadden we al tegen mekaar gezegd, toen we de speciale aanbiedingen in de supermarkt bekeken.

We hoefden het niet te bespreken: wij doen daar niet aan mee. Bovendien is het bij ons bijna elke dag een feestdag – zeker wanneer Brrrr in de keuken staat.

Hij had zich uitgesloofd om een typische tapastafel voor m’n neus te zetten. Worsten in alle soorten, lekkere kaasjes, boquerones – en patatas fritas.

Chips, dus. Maar dan op zijn Spaans: van de beste aardappelen en gebakken in pure olijfolie. Onweerstaanbaar lekker.

Drie euro tachtig moet je neertellen voor een zak. Drie! Euro! Tachtig! En het is elke cent waard. Daar kan geen kalkoen tegenop.

[De aardappelschijfjes wekken alleen wat agressie op, bij mij. Ik ga grommen als er iemand anders reikt naar de kom. Er zijn geen gewonden gevallen. Niemand die bij me in de buurt durfde komen. Ze leren het.]