O, we eten wel vaker onverstandig, hoor. Als er niks in de provisiekast is, bijvoorbeeld. Of Brrrr heeft even geen zin om te koken. Dan kan het maar zo zijn dat we friet gaan halen. Met een hamburger. Of een frikandel. Jawel, zo zijn wij ook. Schuldig, edelachtbare.
Dat om te verklaren waarom ik onlangs bij een frietboer stond te wachten op een bestelling en toen dat meisje binnen zag komen. Meer een meisjes-vrouw, eigenlijk. Ze droeg kleren uit de vorige eeuw en haar kapsel was ongetwijfeld al decennialang hetzelfde: ik zeg ‘Mireille Mathieu’.
Ze liep naar de toonbank, een portemonnee in haar vuisten geklemd.
“meneer. verkoopt u ook shag?” zei ze tegen de frietboer. De meisjes-vrouw sprak in onderkast. De frietboer knikte.
“een pakje drum, graag.” Zwijgend opende de frietboer een la en haalde er een pakje rookwaar uit. Hij legde het op de toonbank.
De meisjes-vrouw legde er geld naast en pakte het pakje op. Ze liep weg. Onderweg naar de deur wierp ze een blik op het pakje. Een moment aarzelde ze. Toen draaide ze zich om en keerde terug naar de toonbank.
“heeft u ze ook met een andere tekst?” vroeg de meisjes-vrouw.
“Nee.” zei de frietboer. Het meisje twijfelde. Toen hield ze het pakje shag omhoog en wees op het witte veld met de waarschuwingstekst. Dat je doodgaat van roken of impotent raakt of zoiets.
“deze tekst.” wees ze. “heeft u ook een andere tekst?”
“Nee.” zei de frietboer. “Ze zijn allemaal gelijk.”
“o.” zei de meisjes-vrouw. Ze draaide zich een laatste keer om en verliet de frituur. De frietboer verzamelde mijn bestelling.
[Het bleef door mijn hoofd spoken. Verzamelde de meisjes-vrouw de waarschuwingsteksten? Of wilde ze ook es wat anders lezen? Zullen we ooit antwoord op deze prangende vraag krijgen? Wie zal het zeggen?]
Plaats een reactie