|
“Hij staat goed. Hoe vind je het zelf?” vroeg Brrrr toen ik de broek had aangetrokken die hij voor me had gekocht.
“Leuk.” vond ik, “Maar wat moeten die koordjes?” Ik wees naar de onderkant van de broek.
“Daarmee kun je de pijpen opbinden.” verklaarde Brrrr, “Als een soort pofbroek. Maar dat doe je niet, want dat wil je niet.”
“O nee?”
“Nee.” antwoordde Brrrr, “Los laten hangen. Da’s modern. Hip.”
Dus liep ik vierentwintig uur hip te wezen. Met koordjes onderaan mijn benen. Ik viel bijna van mijn fiets toen zo’n veter zich om de trapper wikkelde. Een enkele keer struikelde ik toen ik er zelf op ging staan. En toen de roltrap zich erin vastbeet was de maat vol.
“Ik ben niet blij.” zei ik tegen Brrrr. Hij knikte, hij had het al begrepen. Daarom stond hij op en liep naar de juffrouw van Het Warenhuis waar we een frisdrank dronken. Bij haar regelde hij een schaar.
[Snap! was mijn bijdrage aan het modebeeld. Het luchtte enorm op.]
Plaats een reactie