Mowl

Als wij ophouden ons om iets te bekommeren, dan konden wij evengoed dood zijn. Arnold Wesker (1932)

Ineens wist ik me in Ede. Ik was uitgenodigd voor, wat later bleek, een promotie van een multi-level marketing gebeuren.

“Ah, een piramidespel!” concludeerde ik overmoedig. De überblije gezichten om me heen verstrakten.

Piramidespel? Welnee! Er waren telkens maar zes lagen mensen die geld zouden verdienen aan de produkten die je verkocht. Dat is legaal en een piramidespel niet, dus was het multi-level marketinggedoe geen piramidespel.

Beschaamd hield ik mijn mond. En die bleef dicht.

Nadat vergeefs enkele uren lang op me was ingepraat om me te overtuigen van het hemelse heil die het multi-level marketingding zou voortbrengen, werd ik als hopeloos in de auto geladen en afgezet op het station van Ede.

De trein was net vertrokken. De volgende zou nog een uur op zich laten wachten. Het Museumplein voor het station was leeg. De horeca was gesloten. Het waaide en het was kil.

Wat een deprimerende treurigheid.

[Toch voelde ik me in mijn sas. Ik had weerstand geboden en mijn rug recht gehouden. Ik was de koning van de wereld.]