 |
|
“Het is je eigen gevoel, hoor je!” toetert de man in zijn gsm. “Je eigen gevoel!”
Hij loop bij mij door de straat. Hij glimlacht naar iedereen die hij tegenkomt, maar de toon van zijn woorden verraadt minder blije emoties.
“Je moet het zelf weten.” sneert hij naar zijn gesprekspartner, “Het is jouw leven.”
Hij lijkt niet tevreden te zijn met het zelfbeschikkingsrecht van de ander.
“Zeg, iets anders.” schakelt hij ineens. “Wat eten we vanavond?”
[De belangrijkste gespreksonderwerpen kunnen uiteindelijk niet onbesproken blijven.]
Mowl 
Plaats een reactie