|
Het is weer es tijd voor de deken van droefheid.
Bij tijd en wijle struikelt mijn gemoed over een kleine oneffenheid en valt het op zijn smoel. Een – meestal korte – periode van neerslachtigheid is het gevolg. Niks om je zorgen over te maken; veeleer een zich eeuwig repeterend ongemak, dat ik waarschijnlijk zou missen als het er niet meer zou zijn.
Nu heb ik dezer dagen wel het gevoel dat ik ongezond emotieloos zou zijn, als ik niet in een dip zou raken. De situatie in het Midden-Oosten, bijvoorbeeld, is op zich al voldoende om je op de prozac te abonneren. ((En dan word ik helemaal zwartgallig van de ongekend grote steun voor Hezbollah. Korte vraag: wie heb jij liever als je regeringsleider – Olmert of Nasrallah? Dat dacht ik.))
Het weer is ook al ingestort en het einde van de vakantieperiode begint langzamerhand in zicht te komen. Druppelsgewijs komen collega’s weer terug op de werkplek. Met de rust lijkt het gedaan.
De koersen zijn gedaald, de hypotheekrente is gestegen, ons banksaldo gekrompen.
Enige troost zou ik kunnen putten uit een film uit mijn kindheid, die ik onlangs in dvd-formaat bestelde op internet.
“Uw bestelling wordt zo spoedig mogelijk uitgeleverd.” staat er bij de bestelstatus te lezen. Sinds 27 juli.
[Ik denk dat ik maar vroeg naar bed ga. Er is beter weer voorspeld. En mijn stemming zal zich ook wel verbeteren. Da’s een geruststellende zekerheid.]
Plaats een reactie