Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Sporen

insect

In Australië leeft een insect dat zichzelf de vleugels afbijt zodra het volwassen is. Hoe menselijk! Gabriel Laub (1928-1998)

“Hallo, met Esther.” zei de jonge vrouw in de trein tegen haar telefoon. “Ik ben om kwart voor negen op het station.” Deze mededeling volstond. Esther hing op. Even was het stil.

“Nau-ie, nau-ie, nau-ie.” zei Esther. “Bloep-bloep.”

Ik probeerde de krant te lezen.

“Ja, Margot, dat kun je nou wel zeggen.” siste Esther. “Klakklak.”

Om kwart voor negen stapten we allebei uit op hetzelfde verlaten station. Er was niemand die op Esther wachtte. Maar ik begon te vermoeden dat Esther er zelf ook niet helemaal was.

“Prt.” zei de jonge vrouw toen ik verder liep. “Prt.”

[De krant heb ik maar op de terugreis uitgelezen. Ach, het nieuws kon wachten.]

  1. Volgens mij was de blopebloep van margot klakklak waardoor Nau-ie niet op tijd bij het station kon komen. Soms laat het leven je even in de steek.

    {Mowl: splot.}

  2. Lijkt me dat Esther eerder bevriend is met Gilles de la Tourette

    {Mowl: vriendschap is een illusie.}

  3. Waarschijnlijk spreken de kids tegenwoordig ook in sms-taal. Of ze werkt voor de KGB.

    {Mowl: zit Poetin hierachter, denk je?}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag