Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


19:00

Voor ons staan twee ‘classic martini’s’, van wodka en droge vermouth. Over een half uur gaat het doek op in het theater aan de overkant van de straat.
Opeens bedenk ik me, dat we alles wat we willen binnen handbereik hebben, wanneer we hier zouden wonen.
Nog negenentwintig minuten. Het glas moet leeg. We melden ons nog.

  1. Ja, dat gevoel krijg ik ook altijd in London. Het enige wat je waarschijnlijk mist in London, zijn de bakken met geld die je nodig hebt om je leven daar te bekostigen. Tenzij je dan weer een goede baan hebt in The City…

    (en ik ben ooit voor zo’n baan gevraagd door een London’s bureau…had ik het nou toch moeten doen?…twijfel..)

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag