Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


13:49

We zitten in de hal van vliegveld Gatwick. Dat wil zeggen, ik schrijf en Brrrr rookt. Dat mag ie ook, want we hebben zenuwslopende uren achter ons.
De beveiliging op Schiphol was kinderspel met die van hier.
Rijen mensen werden in een lange stoet geleid naar de security. Alles moest uit de zakken en zelfs de schoenen moesten uit om uitgebreid te worden onderzocht.
“Belt?” vroeg het uniform aan Brrrr.
“Wat wil ie?” piepte hij.
“Je riem.” wees ik. Brrrr keek wanhopig van de man naar mij.
“Maar dan zakt mijn broek af!”
Zelfs de veiligheidsman moest even lachen.

  1. Mannen, een goede vlucht terug en welkom thuis, hopelijk kijken jullie terug op een paar heerlijke dagen weg, kon jullie poesbeesten straks niet vinden, zijn de hort op om de schilders te ontlopen!

  2. Net zoals in de reclame voor heren slipjes. Een vrouwelijke douanière zegt een knappe dat ie zijn shirt moet uittrekken omdat de metaaldetector piept. Als ie met ontbloot bovenlijf opnieuw door de detector gaat, piept ie opnieuw. Dan wijst de vrouw naar de broek van de man. Hij trekt die uit en loopt in slipje door de detector. Als de man dan om de hoek verdwijnt haalt de vrouw een afstandsbediening uit haar zakken en doet de detector opnieuw piepen. ‘k Vind het wel een leuke reclame. Vooral omdat de man zo’n goddelijk lijf heeft.

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag