Mowl

Den Haag, Passage.
We zitten achter een roseetje en wachten op de bestelde tapas. Even verderop speelt een duo klezmer.
Een groep van vier Duitse toeristen neemt plaats naast ons. Drie vrouwen en één man. Eén van de vrouwen is gehandicapt. Een serveerster neemt de bestelling op.
“Ein Cola.” zegt de man in het gezelschap. “Aber bitte mit einen Stro.”
“Het spijt me,” zegt het meisje, “Ik spreek geen Duits.”
“Zal ik even tolken?” zeg ik richting Brrrr.
“Wat zeg je?”
Ik schakel over op mijn komische gebarentolk-act.
“Zal-ik-e-ven-tol-ken?” zeg ik met veel misbaar. Brrrr lacht niet.
Dan herinner ik me het gehandicapte meisje, achter me en ik stop.
“Slecht getimed, zeker.” Brrrr knikt.
Ik draai mijn rode hoofd en kijk in vier kwaaie gezichten.