Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Verloren Vervlogen tijden

1951

De volkomen onbevangenheid blijft de idee van een ideale zijnswijze, die wij als een blijvend heimwee ervaren. F.J. Buytendijk (1936)

En plotseling kregen we bericht van de neef, die jarenlang in Mowl heeft gewoond.

Hij beschreef het huis zoals hij het had gekend. Tot onze verbazing zat het complexer in mekaar dan we hadden gedacht. Zo heeft een deur in de kelder toegang gegeven tot het souterrain bij de buren. En ook de studio, achter het huis, was vroeger een deel van Mowl.

“Hierbij nog een foto,” schreef de neef, “van mezelf, terwijl ik in een wieldop naar het huis kijk.”

Nostalgie – hoe zoet zijn uw gedachten.

[Toch es een advokaat inschakelen om te kijken of we die studio en dat souterrain terug kunnen claimen.]

  1. Hadden ze toen nog geen spiegels?

    {Mowl: nee, alleen volkswagens.}

  2. Niks vragen aan de advocaat; annexeren die hap!

    {Mowl: ben jij niet in Elten geboren?}

  3. Niks vragen aan de advocaat; annexeren die hap!

    {Mowl: ben jij niet in Elten geboren?}

  4. Niks vragen aan de advocaat; annexeren die hap!

    {Mowl: ben jij niet in Elten geboren?}

  5. Toch weer een doorbraak!!!!

    {Mowl: we zullen Fred bellen.}

Plaats een reactie

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag