|
Het terras zat vol (ik spreek van een week geleden) toen we er een plekje zochten. Een vrouw aan een tafeltje maakte aanstalte te vertrekken. Beleefd informeerden we.
“Pardon mevrouw,” vroeg ik, “Komt deze tafel vrij?”
Vriendelijk knikte ze. We wachtten tot de dame haar tasje had ingepakt en was opgestaan.
“Dag jongens.” zei ze nog. We keken haar na. Toen wilden we aan ons tafeltje gaan zitten.
Maar nog voor we ‘Asjemenou’ konden zeggen duwden twee andere vrouwen ons aan de kant en namen schaamteloos bezit van de zitplaatsen waar we zo geduldig op hadden gewacht.
“Asjemenou.” zei ik alsnog.
[En toen bedacht ik een leuk nieuw televisieprogramma waarin dit soort gedrag wordt getoond en de botteriken voor het oog van het volk door het slijk gehaald. ‘De Schandpaal’ leek me wel een aardige werktitel.]
Plaats een reactie