|
Een onbekend gezicht wekte bevreemding in onze favoriete snackbar.
“Ben jij nieuw?” waagde een oudere klant. De onbekende schudde zijn hoofd.
“Nee.” zei hij. “Ik ben de zoon.” Hij draaide zich om naar de frituur en haalde het mandje uit de olie.
“Mijn pa kon het niet meer bolwerken en dus heeft ie iemand moeten ontslaan.” vertelde hij terwijl hij de kroketten eruit viste. Hij legde er één op een broodje.
“En dus moet ik hier staan.” zei hij terwijl hij het heerlijkste broodje kroket van Arnhem presenteerde.
[De mededeling, zo onbewogen gebracht, was niet minder dramatisch. Het kan toch niet zo zijn dat dit culinaire baken op drift gaat? Laat alsjeblieft Broodje Apollo behouden blijven. Alsjeblieft!]
Plaats een reactie