Mowl

Inspiratie is de hypothese die de schrijver beperkt tot de rol van waarnemer. Paul Valéry (1871-1945)

Buiten plukte de wind aan de openstaande ramen. Het was het deel van de nacht dat nog geen ochtend genoemd mag worden. Brrrr stond op.

“Wat ga je doen?” mompelde ik schemerend.

“Plassen.” klonk het op gelijke toon. “En daarna de ramen sluiten.”

De slaapkamerdeur ging open. De wind kreeg er de kracht door om extra stevig aan de ramen te rukken. De ruiten kreunden; de scharnieren knarsten.

Brrrr keerde terug en sloot, zoals hij had beloofd, de ramen. Daarna kwam hij weer naar bed. Het was tenslotte nog te vroeg om het ochtend te noemen.

“Dankjewel.” zei ik.

“Waarvoor?”

Ik glimlachte zonder dat hij dat kon zien.

“Je hebt me zojuist de sleutel gegeven.”

Ik kon merken dat Brrrr d’r geen snars van begreep.

[En jij waarschijnlijk ook niet. Maar misschien snap je het als ik je vertel dat ik al maanden worstel met het plot van een roman. En nou, dankzij Brrrr en de wind, had ik het.]