Mowl

Scheermessen doen pijn, de rivier is erg nat, giffen branden en van pillen krijg je kramp, het pistool is onwettig, de strop bezwijkt, gas stinkt akelig – je kan net zo goed leven. Dorothy Parker (1893-1967)

Had ik al verteld dat we nieuw gas hebben? Nee toch?

Nou ja – het gas is niet echt nieuw (al zweert Brrrr dat het water nu sneller aan de kook komt), ze hebben alleen de verouderde leidingen vervangen.

Nu was me dat het karwei wel: de voetpaden aan weerszijden van de straat waren opengebroken en mannen met machines hadden greppels gegraven. Hier overheen waren planken gelegd, zodat het net leek alsof we een slotgracht om het huis hadden met een toegangsbrug erover.

Het voelde poepiesjiek.

Maar toen de Kleine Man aan de overkant van de straat over de loopplank balanceerde en in de greppel viel heeft Brrrr zich, heel on-sjiek, de tranen in de ogen gelachen.

Ik heb daarentegen mijn waardigheid bewaard. Ik was namelijk te laat bij het raam om wat te zien.

[We hebben nog wel even geïnformeerd bij de Kleine Man of ie zich niet bezeerd had. Dat wel, verklaarde hij, maar we hoefden hem niet naar de spoedeisende hulp te brengen. Gelukkig maar. Zoiets gaat ook vervelen.]