Mowl

De dans is het instinctmatige gebaar der poëzie en der muziek, alsook de door de in vervoering geraakte ziel tot uiting gebrachte onweerstaanbare drang naar beweging. Ludwig Börne (1786-1837)

“Eeuwig zonde.” constateerde collega F toen hij en ik het over De Deen hadden.

“Ja.” zei ik. “En hij is nog wel een danser van oorsprong.”

“Professioneel.” voegde F daar aan toe. “Hij heeft in New York en Barcelona gedanst.”

“Om maar es wat te noemen.” zei ik. “En kijk es hoe-die d’r uitziet.”

“Verzorgd.” zei F. “Trendy.”

“En hij is een danser.” zei ik nog maar es.

We keken even in de richting van De Deen. Hij praatte nonchalant met andere collega’s. We zuchtten.

“Getrouwd.” zei ik.

“Met een vrouw.” hoofdschudde F.

“Eeuwig zonde.” vonden we.

[Hij had veel eerder met ons moeten komen werken – dat is pas echt zonde.]