Mowl

Is er niemand die met mij wil ruilen? Femke Halsema (1966)

Amsterdam. Zaterdagochtend.

Het regent niet meer. Daar is alles mee gezegd. Er waait een snijdende wind. De Nieuwmarkt is zo goed als leeg.

De folderaars klampen al wat beweegt aan.

“Wat triest.” mompelt Femke. Een korte tijd bekijkt ze de treurigheid. Dan neemt ze een besluit.

“Ik ga boodschappen doen.” zegt ze.

[Even later komt ze terug met twee tassen van de markt. In een papieren zakje zitten paddestoelen.

“Gekregen.” zegt ze. Politiek werpt zijn vruchten af. Of schimmel, zo je wilt.]